Wspomnienia
|
Z wielkim smutkiem przyjęliśmy informację o śmierci
Jacka Skiby, emerytowanego dyrektora l LO im. ks. J. Kompałły
i W. Lipskiego w Ostrowie Wielkopolskim,
aktywnego działacza Zarządu Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce,
organizatora Zjazdów, Członka Honorowego Stowarzyszenia.
Rodzinie Zmarłego śp. Jacka Skiby składamy serdeczne wyrazy współczucia i żalu. Łączymy się w smutku tracąc w Jacku wspaniałego przyjaciela. Ceremonia pogrzebowa odbyła się 20 lutego 2018 r. W imieniu Zarządu Stowarzyszenia prezes Marzena Modrzewska-Michalczyk. Lublin, 18.02.2018 r.
|
=======================================================================
Józef Świeboda 25.XI.1935 - 14.III.2017 |
Rzeszów, 18 marca 2017 r.
"Trzeba pamiętać o nieustannej wdzięczności za dar Jakim dla człowieka jest drugi człowiek" Jan Paweł II |
Szanowna pogrążona w żałobie Rodzino!
Księże oraz Drodzy Zgromadzeni!
Księże oraz Drodzy Zgromadzeni!
Żegnamy śp. Józefa Świebodę doktora nauk humanistycznych, od 2000 r.
Prezesa Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce.
Życie dr. Józefa Świebody znaczyły treści dokumentujące jego zaangażowanie
i poświęcenie w pracę dydaktyczno-wychowawczą
z młodzieżą oraz pracę naukową nad dokumentacją historii szkół polskich. Był nauczycielem kilku pokoleń wychowanków. Sukcesy uczniów dr. Józefa Świebody są świadectwem jego starań dydaktycznych, który swoje obowiązki nauczyciela wykonywał z wielkim zaangażowaniem. Odpowiedzialnie krzewił w młodych ludziach potrzebę kształcenia i wrażliwości społecznej. Był autorytetem dla młodzieży i współpracowników.
Żegnamy człowieka, który rozumiał potrzebę nieustannej odnowy umysłu, konieczności kształtowania ofiarności dla innych ludzi i szacunku o dobro narodowe, jakim jest szkolnictwo polskie. Brał aktywny udział w życiu naukowym. Jego rozprawy, artykuły prasowe i książki są świadectwem ogromnego dorobku naukowego.
Obejmując w 2000 roku obowiązki Prezesa Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce przez 16 lat pełnił swoją powinność z należytym szacunkiem urzędu i troską o dobro organizacji społecznej, niosącej wsparcie wielowiekowym szkołom średnim w Polsce. Opracowywał monografie szkół, przygotowywał 5-tomowe wydanie Albumu szkolnictwa polskiego w dorzeczu Odry i Wisły. Pracował do ostatniej chwili przygotowując wydanie monografii. Poszukiwał środków finansowych na wydanie książki. Wspierał działalność Zarządu Stowarzyszenia. Był człowiekiem niezwykle uczciwym, przepełnionym ideami poszanowania tradycji narodowych i pasją historyczną.
Bez wątpienia życie dr. Józefa Świebody znaczyły treści, które dokumentują Jego sukcesy naukowe, społeczne i dydaktyczne. Oddanie Pana Prezesa dla pracy na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce przejawiało się niezwykłą sumiennością. Dr Józef Świeboda działał zgodnie ze Swoją naturą, zawsze uśmiechnięty, życzliwy, skory do pomocy.
W uznaniu dorobku zawodowego odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, wyróżniony nagrodą ministra MEN oraz medalem Amerykańskiego Instytutu Bibliograficznego za całokształt działalności twórczej.
Wiadomość o śmierci dr Józefa Świebody zaskoczyła nas wszystkich i sprawiła, że odczuwamy smutek spowodowany odejściem tego wspaniałego człowieka. Kondolencje i wyrazy współczucia dla Bliskich Pana Prezesa napływają z wielu szkół całej Polski.
z młodzieżą oraz pracę naukową nad dokumentacją historii szkół polskich. Był nauczycielem kilku pokoleń wychowanków. Sukcesy uczniów dr. Józefa Świebody są świadectwem jego starań dydaktycznych, który swoje obowiązki nauczyciela wykonywał z wielkim zaangażowaniem. Odpowiedzialnie krzewił w młodych ludziach potrzebę kształcenia i wrażliwości społecznej. Był autorytetem dla młodzieży i współpracowników.
Żegnamy człowieka, który rozumiał potrzebę nieustannej odnowy umysłu, konieczności kształtowania ofiarności dla innych ludzi i szacunku o dobro narodowe, jakim jest szkolnictwo polskie. Brał aktywny udział w życiu naukowym. Jego rozprawy, artykuły prasowe i książki są świadectwem ogromnego dorobku naukowego.
Obejmując w 2000 roku obowiązki Prezesa Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce przez 16 lat pełnił swoją powinność z należytym szacunkiem urzędu i troską o dobro organizacji społecznej, niosącej wsparcie wielowiekowym szkołom średnim w Polsce. Opracowywał monografie szkół, przygotowywał 5-tomowe wydanie Albumu szkolnictwa polskiego w dorzeczu Odry i Wisły. Pracował do ostatniej chwili przygotowując wydanie monografii. Poszukiwał środków finansowych na wydanie książki. Wspierał działalność Zarządu Stowarzyszenia. Był człowiekiem niezwykle uczciwym, przepełnionym ideami poszanowania tradycji narodowych i pasją historyczną.
Bez wątpienia życie dr. Józefa Świebody znaczyły treści, które dokumentują Jego sukcesy naukowe, społeczne i dydaktyczne. Oddanie Pana Prezesa dla pracy na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce przejawiało się niezwykłą sumiennością. Dr Józef Świeboda działał zgodnie ze Swoją naturą, zawsze uśmiechnięty, życzliwy, skory do pomocy.
W uznaniu dorobku zawodowego odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, wyróżniony nagrodą ministra MEN oraz medalem Amerykańskiego Instytutu Bibliograficznego za całokształt działalności twórczej.
Wiadomość o śmierci dr Józefa Świebody zaskoczyła nas wszystkich i sprawiła, że odczuwamy smutek spowodowany odejściem tego wspaniałego człowieka. Kondolencje i wyrazy współczucia dla Bliskich Pana Prezesa napływają z wielu szkół całej Polski.
Pozostajemy pogrążeni w żalu wraz z Rodziną Pana Prezesa.
Zawsze będziemy o Tobie Józefie pamiętać.
Odpoczywaj w pokoju. Cześć Jego pamięci!
Marzenna Modrzewska-Michalczyk
Prezes Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce
Prezes Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce
Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci wieloletniego Prezesa Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce dr. Józefa Świebody, który zmarł 14.03.2017 r.
Wyrazy głębokiego współczucia Bliskim z powodu śmierci śp. Józefa Świebody -
w imieniu Zarządu SNS składa
Marzenna Modrzewska-Michalczyk
Prezes Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce
Prezes Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce
Jest nam niezmiernie przykro, z powodu śmierci dr. Józefa Świebody,
inicjatora, założyciela
i wieloletniego Prezesa Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce, organizatora zjazdów szkół. Człowieka, który jak nikt inny zainteresowany był historią najstarszych szkół w Polsce, odszukiwaniem i utrwalaniem ich historii. Jego życie wyznaczał czas między odwiedzinami w placówkach edukacyjnych, a zbieraniem materiałów i pisaniem wielotomowej pracy monograficznej. Marzenie jego życia "by ocalić od zapomnienia" i wydać dzieło dotyczące historii polskich, najstarszych szkół zostało przerwane...
W pamięci wielu w życie p. profesora wpisały się w słowa J. Piłsudskiego, "Kto nie szanuje i nie ceni przeszłości, ten nie jest godzien szacunku, teraźniejszości i prawa do przyszłości".
i wieloletniego Prezesa Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce, organizatora zjazdów szkół. Człowieka, który jak nikt inny zainteresowany był historią najstarszych szkół w Polsce, odszukiwaniem i utrwalaniem ich historii. Jego życie wyznaczał czas między odwiedzinami w placówkach edukacyjnych, a zbieraniem materiałów i pisaniem wielotomowej pracy monograficznej. Marzenie jego życia "by ocalić od zapomnienia" i wydać dzieło dotyczące historii polskich, najstarszych szkół zostało przerwane...
W pamięci wielu w życie p. profesora wpisały się w słowa J. Piłsudskiego, "Kto nie szanuje i nie ceni przeszłości, ten nie jest godzien szacunku, teraźniejszości i prawa do przyszłości".
Rodzinie przekazujemy wyrazy współczucia.
Teresa Łęcka, Dyrektor Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Łodzi
Jan Bołtuć, sekretarz Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce,
Rada Pedagogiczna,
Uczniowie CKZiU w Łodzi.
Jan Bołtuć, sekretarz Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce,
Rada Pedagogiczna,
Uczniowie CKZiU w Łodzi.
W zwiazku ze śmiercią dr. Józefa Świebody, w imieniu społeczności Zespołu Szkół Ogólnokształcących im. M. Kopernika w Kołobrzegu, proszę o przekazanie rodzinie i bliskim zmarłego serdecznych wyrazów współczucia.
Józef Skorupiński
Dyrektor
Dyrektor
Z ogromnym smutkiem przyjęłam wiadomość o śmierci dr. Józefa Świebody, człowieka który z ogromną pasją realizował swoją misję "ocalenia od zapomnienia".
Rodzinie i przyjaciołom składam szczere wyrazy współczucia.
W imieniu społeczności I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Olsztynie.
Jolanta Skrzypczyńska
Dyrektor Szkoły
Dyrektor Szkoły
Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci śp. dr Józefa Świebody, który wiele lat pełnił funkcję Prezesa Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce. Prosimy o przekazanie rodzinie zmarłego naszych szczerych kondolencji.
Z wyrazami szacunku
Dyrekcja, Grono Pedagogiczne oraz pracownicy i uczniowie Liceum Ogólnokształcącego im. Michała Kosmowskiego w Trzemesznie
Smutna wiadomość, wyrazy współczucia dla Rodziny Pana Józefa.
Włodzimierz Losik
Józef Świeboda, dr nauk humanistycznych,
rodem z miejscowości Łąka, ur. 25.XI.1935 r.
k. Rzeszowa, syn Jana i Zofii z d. Kuras, ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Rzeszowie
w 1955 r., studia historyczne odbył w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie zakończone
pracą magisterską w 1960 r. u mediewisty prof. dr. Jana Dąbrowskiego i doktorską tamże
u promotora prof. dr. Jana Hulewicza w 1970 r.
Od 1961 r. pracował w Zarządzie Wojewódzkim Towarzystwa Szkoły Świeckiej w Rzeszowie, w latach 1967-2002 w I Liceum Ogólnokształcącym w Rzeszowie im. ks. S. Konarskiego, prowadząc równocześnie Szkołę Ćwiczeń dla studentów. W międzyczasie był wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie 1982-1984. Żonaty z Józefą, syn Piotr. Prowadził nowatorskie metody nauczania i wychowania z młodzieżą (samorząd, ceremoniał szkolny, kabaret, święto patrona), stworzył muzeum szkolne, przywrócił tradycje wydawania drukowanych sprawozdań szkolnych (od 1983 r.) zadbał o wystrój artystyczny Liceum (galeria ok. 40 olejnych portretów wybitnych wychowanków szkoły, repliki starych sztandarów i strojów ich pocztów, zabytkowych lamp), projektant logo i herbu szkoły, okolicznościowych medali (4), współrekonstruktor zniszczonych muz Nauki i Sztuki, współinicjator pomnika patrona Liceum ks. S. Konarskiego, realizator, reżyser i scenarzysta 4 filmów o szkole, 4 monografii, w tym jednej z zakresu historii sztuki. Wychował 19 finalistów i laureatów olimpiad z historii i prawa, kilkunastu naukowców.
Opublikował 8 książek, 2 sztuki teatralne, ok. 60 rozpraw naukowych, ponadto redakcje i artykuły w prasie, foldery. W oparciu o własne środki pieniężne i studia w archiwach krajowych i zagranicznych (m.in. w Lwów, Wiedeń, Rzym, Morawska Ostrawa) dał pierwszy w Polsce zarys szkolnictwa galicyjskiego wszystkich szczebli i w innej publikacji, wydanej własnym sumptem, przedstawił jego oddziaływanie na rozwój nauki i oświaty w II RP. W Dziejach Rzeszowa t. II zapoczątkował gruntowne, oddolne badania nad rozwojem religii i współżyciem trzech wyznań w epoce niewoli 1772-1918. Przetarł ścieżki badaczom regionu Małopolski Środkowej podejmując jego dzieje w Almanachu podkarpackim 2000, Rzeszów 1999. Oczekuje na wydawcę unikalnego w świecie podręcznika pt. Wiedza o społeczeństwie dla maturzystów, integrującego całokształt wiedzy ludzkiej i przygotowującego samokształceniowo do wszelkiego typu podstawowych studiów.
Brał aktywny udział w życiu społecznym i naukowym uczestnicząc w lokalnych i krajowych sesjach naukowych, jako: członek Komisji Dziejów Oświaty w okresie okupacji hitlerowskiej PAN Kraków (od 1971 r.), członek Zarządu Woj. TWP (1973-1989), członek Zarządu Towarzystwa Naukowego w Rzeszowie (1975-1979, 1991-2002) i przewodniczący Komisji Historii Oświaty, Nauki i Kultury (od 1971 r.), prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego Oddział w Rzeszowie (1989-1997), członek Zarządu Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego Medycyny i Farmacji w Rzeszowie, wiceprezes od 1991 i prezes od 2000 r. Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce, od 1995 r. członek Akademii i Nauki w Nowym Jorku (The New York Academy of Sciences). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, wyróżniony nagrodą ministra MEN (1990 r.), premiera III RP (1995 r.). medalem Amerykańskiego Instytutu Bibliograficznego za całokształt działalności twórczej (2002 r.).
Biogram m.in.: Szkoła charakterów..., Rzeszów 1985, s. 219; Who's in Science and Engineering 1989-1999, 4th Edition Marquins Who's Who, New York 1999, s. 1147; 2000 Outstanding Scientists of the 20th Century, Cambridg, 2000, s. 199-200.
Od 1961 r. pracował w Zarządzie Wojewódzkim Towarzystwa Szkoły Świeckiej w Rzeszowie, w latach 1967-2002 w I Liceum Ogólnokształcącym w Rzeszowie im. ks. S. Konarskiego, prowadząc równocześnie Szkołę Ćwiczeń dla studentów. W międzyczasie był wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie 1982-1984. Żonaty z Józefą, syn Piotr. Prowadził nowatorskie metody nauczania i wychowania z młodzieżą (samorząd, ceremoniał szkolny, kabaret, święto patrona), stworzył muzeum szkolne, przywrócił tradycje wydawania drukowanych sprawozdań szkolnych (od 1983 r.) zadbał o wystrój artystyczny Liceum (galeria ok. 40 olejnych portretów wybitnych wychowanków szkoły, repliki starych sztandarów i strojów ich pocztów, zabytkowych lamp), projektant logo i herbu szkoły, okolicznościowych medali (4), współrekonstruktor zniszczonych muz Nauki i Sztuki, współinicjator pomnika patrona Liceum ks. S. Konarskiego, realizator, reżyser i scenarzysta 4 filmów o szkole, 4 monografii, w tym jednej z zakresu historii sztuki. Wychował 19 finalistów i laureatów olimpiad z historii i prawa, kilkunastu naukowców.
Opublikował 8 książek, 2 sztuki teatralne, ok. 60 rozpraw naukowych, ponadto redakcje i artykuły w prasie, foldery. W oparciu o własne środki pieniężne i studia w archiwach krajowych i zagranicznych (m.in. w Lwów, Wiedeń, Rzym, Morawska Ostrawa) dał pierwszy w Polsce zarys szkolnictwa galicyjskiego wszystkich szczebli i w innej publikacji, wydanej własnym sumptem, przedstawił jego oddziaływanie na rozwój nauki i oświaty w II RP. W Dziejach Rzeszowa t. II zapoczątkował gruntowne, oddolne badania nad rozwojem religii i współżyciem trzech wyznań w epoce niewoli 1772-1918. Przetarł ścieżki badaczom regionu Małopolski Środkowej podejmując jego dzieje w Almanachu podkarpackim 2000, Rzeszów 1999. Oczekuje na wydawcę unikalnego w świecie podręcznika pt. Wiedza o społeczeństwie dla maturzystów, integrującego całokształt wiedzy ludzkiej i przygotowującego samokształceniowo do wszelkiego typu podstawowych studiów.
Brał aktywny udział w życiu społecznym i naukowym uczestnicząc w lokalnych i krajowych sesjach naukowych, jako: członek Komisji Dziejów Oświaty w okresie okupacji hitlerowskiej PAN Kraków (od 1971 r.), członek Zarządu Woj. TWP (1973-1989), członek Zarządu Towarzystwa Naukowego w Rzeszowie (1975-1979, 1991-2002) i przewodniczący Komisji Historii Oświaty, Nauki i Kultury (od 1971 r.), prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego Oddział w Rzeszowie (1989-1997), członek Zarządu Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego Medycyny i Farmacji w Rzeszowie, wiceprezes od 1991 i prezes od 2000 r. Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce, od 1995 r. członek Akademii i Nauki w Nowym Jorku (The New York Academy of Sciences). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, wyróżniony nagrodą ministra MEN (1990 r.), premiera III RP (1995 r.). medalem Amerykańskiego Instytutu Bibliograficznego za całokształt działalności twórczej (2002 r.).
Biogram m.in.: Szkoła charakterów..., Rzeszów 1985, s. 219; Who's in Science and Engineering 1989-1999, 4th Edition Marquins Who's Who, New York 1999, s. 1147; 2000 Outstanding Scientists of the 20th Century, Cambridg, 2000, s. 199-200.
